Καθώς τα του νέου Αναπτυξιακού Νόμου είναι πλέον γνωστά νιώσαμε την υποχρέωση να διατυπώσουμε κι εμείς, τις πρώτες σκέψεις που μας γεννήθηκαν με την ανάγνωση των βασικών του προτεραιοτήτων.
Οφείλουμε, κατ αρχάς να πούμε, πως ο,τιδήποτε έρχεται να ενισχύσει το «Επιχειρείν» σε αυτή την εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτο, αν και δεν καταλαβαίνουμε για ποιους λόγους είχαμε αυτή την σημαντική καθυστέρηση στην παρουσίαση του νέου Αναπτυξιακού, από τη στιγμή που δεν βρίσκουμε ότι ο «Νόμος Χρυσοχοϊδη» διαφέρει ουσιαστικά από τον «Νόμο Κατσέλη»:
1.Οι φοροαπαλλαγές αποτελούν, σύμφωνα με τον Νέο Αναπτυξιακό, τον βασικότερο μοχλό ενίσχυσης των επενδυτικών δραστηριοτήτων και αυτό, φυσικά, δεν είναι αρνητικό, αλλά δεν μπορεί να επιφέρει άμεσα οφέλη στις άγρια δοκιμαζόμενες επιχειρήσεις από την έλλειψη ρευστότητας και την δραματική μείωση των κερδών.(Πότε ,αλήθεια , η Κυβέρνηση θα προχωρήσει στην επιστροφή του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις;) Αυτό δημιουργεί «απογοήτευση» στις επιχειρήσεις που μάχονται και περιμένουν «ένα χέρι βοηθείας»,ενώ πριμοδοτούνται οι πλέον ισχυρές(ανθεκτικές) που έχουν την πολυτέλεια να «υπομένουν» και να καταστρώσουν κερδοφόρα επενδυτικά σχέδια!
2.Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται οριζόντια όλοι οι κλάδοι της οικονομίας. Ο Τουρισμός (που συνεισφέρει το 20% του ΑΕΠ) απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση (ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης-Μείωση ΦΠΑ σε όλο το φάσμα των τουριστικών υπηρεσιών)