ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΙΣΚΑΡΔΟΥ: ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ «ΨΥΓΕΙΟ»!
Το τέταρτο κατά σειρά μικρό Μουσείο που επισκεφθήκαμε είναι αυτό του Φισκάρδου, αλλά, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα καταφέρει, τελικά, να επιβιώσει στη θέση που βρίσκεται σήμερα! Ο δημιουργός του , με «μισή καρδιά» σκέπτεται την μεταφορά του στο Αργοστόλι ,αλλά δεν ήταν αρνητικός στην ιδέα της «Φωνής» να διερευνηθεί η Άσος ως πιθανός τόπος μετεγκατάστασης εφόσον οριστικοποιηθεί η απομάκρυνση του από τον χώρο που φιλοξενείται σήμερα!
Το Περιβαλλοντολογικό Μουσείο Φισκάρδου στεγάζεται στο τέως Δημοτικό Σχολείο του ομώνυμου οικισμού από το 2000 και αποτέλεσε δραστηριότητα του Ναυταθλητικού Περιβαλλοντολογικού Συλλόγου Φισκάρδου (fnec).Το 2007 διαλύεται το Αθλητικό σωματείο και στην θέση του εμφανίζεται η Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με την ονομασία ελληνικό ίδρυμα εθελοντισμού και νεολαίας.
Τα εκθέματα συνιστούν «γωνιές» αφιερωμένες ,κυρίως ,στη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής (και, ιδίως, στην θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα). Δεσπόζει ο σκελετός μιας φάλαινας!
Από το 2008 όπου γνωστοποιήθηκε στον Σύλλογο(Ίδρυμα) ότι το κτίριο που στεγάζεται το Μουσείο και που αποτελεί κληροδότημα στον Δήμο θα αξιοποιηθεί με άλλον τρόπο, οι ενέργειες επέκτασης και «εμπλουτισμού» του, αλλά και οι αναγκαίες επισκευές του κτιρίου από την απόγονο του δωρητή, έχουν «παγώσει».Ο κ.Α. Πεταλάς( Πρόεδρος του Συλλόγου, αλλά και του Ιδρύματος) μας πληροφόρησε ότι προτάθηκε πρόσφατα από το ενυδρείο του Πλύμουθ να δημιουργηθεί ένα μοντέρνο ενυδρείο στον χώρο(αυτοί θα έβαζαν τα χρήματα και ο Σύλλογος θα υλοποιούσε το έργο),αλλά το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει λόγω της υπάρχουσας εκκρεμότητας!
Ας πάρουμε ,όμως, τα πράγματα από την αρχή: Τον Αύγουστο του 1998 μετά από μια τυχαία ανακάλυψη ενός αρχαίου Ρωμαϊκού ναυαγίου του 200 π.Χ. γεννιέται για πρώτη φορά, στον κ. Πεταλά, η ιδέα της δημιουργίας ενός Μουσείου για την έκθεση των αμφορέων που «ήρθαν στο φώς».Ζητήθηκε ,λοιπόν, και δόθηκε από τον τότε Δήμαρχο, τον κ. Κοντογούρη, η άδεια αξιοποίησης του τέως Δημοτικού Σχολείου και καθώς είχε ξεκινήσει ο εξωραϊσμός του χώρου, ανακαλύφθηκε το 1999, ο σκελετός της φάλαινας στην Έμπλιση, ο οποίος αποτέλεσε ,κατ ουσίαν, το πρώτο έκθεμα! (Η ιδέα, για την «φιλοξενία» των αμφορέων είχε ήδη εγκαταλειφθεί λόγω άρνησης της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων)
Ο κ. Πεταλάς , μας ανάφερε ότι το Μουσείο στήθηκε σταδιακά από το 2000-2008 χάρη στην αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων που έδιναν τη δυνατότητα να έρθουν στην Έρισο νέοι άνθρωποι με γνώσεις από το εξωτερικό. (Τα πρώτα χρόνια έσπευσαν εθελοντές και από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας.) Τα νεαρά άτομα -εθελοντές επιχορηγήθηκαν από την Ε.Ε.(φαγητό, ενοίκιο, κι ένα πολύ μικρό ποσό για μικροέξοδα) και εργάστηκαν (και) στο Μουσείο. Μετά τον σκελετό της φάλαινας, προστέθηκαν δυο ακόμη σκελετοί: μιας careta–careta και μιας φώκιας! Εξαιτίας της εκκρεμότητας με το κτίριο, ο Σύλλογος προσκάλεσε ελάχιστους εθελοντές το 2009(οι οποίοι, πάντως, ανακαινίσανε ,εν μέρει ,τον χώρο)και το 2010 έφερε μόνο όσους ήταν απαραίτητοι για να είναι το Μουσείο ανοικτό στο κοινό(χωρίς εισιτήριο εισόδου, από 1/05-31/10 και από τις 09 π.μ-07 μμ)!
«Όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιούμαστε στο Φισκάρδο, η τοπική κοινωνία μας αντιμετώπισε με καχυποψία»μας είπε ο Πρόεδρος του Συλλόγου-Ιδρύματος «Οι κάτοικοι πιστεύανε ότι είχαμε βρει τον τρόπο και έρεαν άφθονα χρήματα από την Ευρώπη, χωρίς αυτό να είναι αλήθεια! Έχουμε πικραθεί, δημιουργήσαμε ένα πνευματικό κέντρο στο Αργοστόλι, αλλά δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε και το Μουσείο στο Φισκάρδο! Η κ. Δήμαρχος μας είχε πει ότι αν τελικά αξιοποιηθεί διαφορετικά το κτίριο θα μας μετεγκαταστήσει στα Τσελεντάτα διότι στο Φισκάρδο δεν υπάρχει χώρος, αλλά, το Μουσείο οφείλει την επισκεψιμότητά του στο ότι βρίσκεται στην «καρδιά του οικισμού» και δεν θέλουμε να βρεθούμε «εκτός»!Στο παρελθόν, από το 2000 μέχρι το 2008, είχαμε κάνει προτάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο για επισημοποίηση της συνεργασίας μας με τον Δήμο, για υπογραφή προγραμματικής σύμβασης-που θα άνοιγε τον δρόμο για αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, θα έφερνε πόρους και θα δημιουργούσε αναπτυξιακή δυναμική, αλλά ανέβαλαν τη λήψη των αποφάσεων! Για να είμαι ειλικρινής, όμως, πιστεύω ότι όχι μόνο οι τοπικές Αρχές αδράνησαν, αλλά κι εμείς ,εξ ίσου, διότι είχαμε επαναπαυτεί! Είναι κρίμα που φτάσαμε ως εδώ-και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για την περαιτέρω πορεία του Μουσείου-διότι σε όλα τα περιοδικά που αναφέρονται στο Φισκάρδο, αναφέρεται και αυτό χωρίς να υπάρχει πουθενά αρνητική παρατήρηση! Εάν υποχρεωθούμε να φύγουμε θα γίνουν ορισμένες τροποποιήσεις και μετεγκατάσταση στο Αργοστόλι !»