ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΙΑΣ ΠΥΛΑΡΟΥ
Το τρίτο Μουσείο που επισκεπτόμαστε κατά σειρά είναι το νεώτερο όλων:Το Μουσείο Ελιάς. Αποτελεί έναν συνδετικό κρίκο με ένα παρελθόν όχι και τόσο μακρινό-ζωντανό ακόμη στη μνήμη των μεγαλύτερων- μια και θυμίζει στους επισκέπτες του τις πρακτικές και τα εργαλεία των παραδοσιακών ελαιοτριβείων αλλά και τον μόχθο, τον ιδρώτα ,τις στερήσεις και την αλληλεγγύη της προσεισμικής αγροτικής κονωνίας.
Το Μουσείο Ελιάς Πυλάρου εγκαινιάστηκε πολύ πρόσφατα(στις 17 Ιουλίου!) και βρίσκεται στα Μακριώτικα . Στεγάζεται σε ένα δίχωρο ισόγειο- ό,τι απέμεινε από το παλιό λιτρουβιό του Αγίου Δημητρίου-και περιλαμβάνει ως εκθέματα παλιά εργαλεία, μυλόπετρες, πιθάρια, τσόλια… Το κτίριο προσφέρθηκε δωρεάν από την εκκλησία του αγίου Δημητρίου-που βρίσκετε δίπλα στο μουσείο-στο Δήμο Πυλαραίων και αποτελεί δημοτική περιουσία. Για την αναστήλωση του κτιρίου αξιoποιήθηκε το Leader + (μέσω της Αναπτυξιακής).Η μελέτη αναστήλωσης καταρτίστηκε από την Εταιρεία «Χωροδομή» και το έργο πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία «Μαρκεσίνης-Αντωνόπουλος» με την επίβλεψη της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου και της Τ.Υ.Δ.Κ. Η συνολική δαπάνη των εργασιών, συντήρησης κ.λ.π ανήλθε στο ποσόν των 282.000-Οι 237.000 διατέθηκαν από το Πρόγραμμα και τα υπόλοιπα από το Δήμο Πυλαραίων.
Ο χώρος που στεγάζεται το Μουσείο ήταν ένα μισοερειπωμένο κτίριο-απομεινάρι του παλιού διώροφου λιτρουβιού που από τα μέσα του 19ουαιώνα λειτουργούσε εξυπηρετώντας την τοπική κοινωνία. «Το κτίριο δεν εξέπεμπε , ούτε εκπέμπει μεγαλοπρέπεια και πολυτέλεια» τόνισε ο Δήμαρχος Πυλαραίων «Έχει μέσα του ,όμως, συμπυκνωμένο τον μόχθο και την φτώχεια μιας εποχής περασμένης, αλλά όχι ξεχασμένης. Στα εργαλεία του, στις λαβές των μηχανημάτων του, στους τοίχους και το πάτωμα υπάρχουν τα αποτυπώματα των απλών ανθρώπων που δούλεψαν σκληρά εκεί μέσα…Αναπτύχθηκαν εδώ σχέσεις αλληλεγγύης και συνεργατικότητας και στο χώρο του λιτρουβιού πλανώνται ακόμη τα όνειρα και τα σχέδια των απλών ανθρώπων» Ο σεισμός του 1953 «κομμάτιασε» το κτίριο και η επερχόμενη μετανάστευση οδήγησαν στην εγκατάλειψη Κατά την ανακατασκευή του έγινε προσπάθεια να κρατηθούν τα αρχικά στοιχεία του κτιρίου και του εξοπλισμού ,χρησιμοποιήθηκε στο δάπεδο πέτρα Φάλαρης και συντηρήθηκαν με «ευλάβεια» τα κινητά μέρη-με την πολύτιμη συνδρομή των Ρόναλντ Στετμπάρι και Μαρίας ντε Ροζάριο- οι οποίοι φρόντισαν και για την αρμονία των χρωμάτων και το στήσιμο των θεμάτων.(Οι φωτογραφίες,οι ζωγραφιές και το γλυπτό που κοσμούν το χώρο είναι του Ρόναλντ Στετμπάρι)
Το Μουσείο δεν είναι πλήρως εξοπλισμένο-όπως σημείωσε ο κ.Κοτσιλινης-σε αυτό εκτίθενται μόνο τα στοιχεία του παλιού λιτρουβιού που διασώθηκαν και επομένως…κάθε προσφορά δεκτή!
Είναι επισκέψιμο όλες τις εργάσιμες ημέρες τονώνοντας την τουριστική κίνηση στο χωριό, αλλά θα αποτελέσει και χρήσιμο εργαλείο για την εκπαίδευση των μαθητών στην αγροτική ιστορία.